Bouwen aan een groene, gezonde wereld voor iedereen
Bouwen aan een groene, gezonde wereld voor iedereen
Yoga is verbinding maken of, beter gezegd, herstellen tussen lichaam, geest en ziel. In tijden van verandering heb je een keuze: vasthouden aan je ‘oude’ gewoontes, patronen en kijk op het leven, of uit je comfortzone komen, je aanpassen aan de omstandigheden en verantwoordelijkheid nemen voor jezelf. Nou, om eerlijk te zijn duurde het bij mij na de lockdown best even voor ik zover was. Mijn ratio wist het wel en zelf wilde ik ook wel, maar het lukte niet, hoeveel cursussen en yoga ik ook had gevolgd. Blijkbaar verkeerde ik in een soort shocktoestand.
Vertragen en verstillen
Corona maakt mij veel duidelijk. Het maakt zichtbaar hoe disfunctioneel onze samenleving en wereld zijn geworden. We denderden maar door met z’n allen, maar nu worden we wereldwijd gedwongen tot stilstand.
Dit is ook precies waarmee je bezig bent op de yogamat: dagelijks word je geconfronteerd met je gewoontes, emoties en denken, maar tijdens de les stap je even uit de dagelijkse realiteit en wordt de yogamat je kleine wereld. Je vertraagt, verstilt en trekt je terug. Door de yogahoudingen (asana’s) voel je wat je je lichaam eigenlijk aandoet. Door te mediteren word je je weer bewust van je gedachten en kalmeer je je geest. Je haalt bewust adem en word ook bewuster van jezelf. Door ontspanning creëer je ruimte in jezelf. Dit geeft inzicht en hierdoor ontstaat een keuzemoment.
Uitgeput
De vitale functies van de samenleving, zoals we de gezondheidszorg en het onderwijs tegenwoordig noemen, zijn ziek. Het personeel loopt op hun laatste benen terwijl ze moeten zorgen voor een ander. Jarenlang holde ik hierin mee en zette ik mijn tanden op elkaar om nóg harder te werken.
Inmiddels heb ik geleerd dat je eerst goed voor jezelf moet zorgen voordat je dat voor een ander kunt doen. Net zoals je in het vliegtuig instructies krijgt om eerst je eigen zuurstofmasker op te zetten. Onze vitale functies zijn enorm verzwakt en uitgehold.
Dit is vaak ook waarom mensen zich aanmelden voor yogales. Vaak hebben ze dan al verschillende klachten en veelvuldig hoor ik dat ze rust zoeken. Dat ze eigenlijk niet meer kunnen. Ze zijn uitgeput en zichzelf kwijtgeraakt. Nou, dat herken ik maar al te goed. (Lees ook mijn blog “Luister naar het gefluister van je lichaam“.)
Bestaansreden
Dat de zorg onder druk staat is geen nieuw gegeven. Dat hebben we al jaren geroepen met elkaar, net als over het onderwijs. We zijn een ecosysteem. Je kunt het vergelijken met een organisme. Als een organisme of systeem niet goed functioneert, wordt het ziek en verliest het zijn bestaansrecht. Het raakt zichzelf kwijt.
Wat doe je als je ziek wordt? Precies, je trekt jezelf terug en moet eerst beter worden. Je hebt vaak al wat waarschuwingen gehad die je, net als ik, hebt genegeerd. Je systeem sluit zich en als je niet goed herstelt wordt je zieker en zieker en raak je jezelf kwijt.
Als een systeem vitaal is functioneert het optimaal en is het dicht bij zichzelf. Dan heeft het een bestaansreden. Het levert een bijdrage en voegt waarde toe. Een vitale en gezonde samenleving functioneert dan ook het beste als iedereen meedoet. Het is gebaseerd op gelijkheid en gelijkwaardigheid. Gezonde balans is hierbij essentieel.
Doorgeslagen
Wat mij al jaren verbaast is hoe we de zorg en een aantal maatschappelijke voorzieningen hebben georganiseerd. Steeds vaker worden vrijwilligers ingezet. In de ouderenzorg, de bibliotheken, het (buiten)zwembad, de brandweer en zelfs bij de politie. Hetzelfde gebeurt in de kunst- en cultuursector, met name bij de kleinere theaters. Uiteraard is er niets mis mee om vrijwilligerswerk te doen. Vaak geeft het voldoening en zin aan je bestaan. Maar in sommige sectoren zijn we compleet doorgeslagen en zijn veel betaalde banen vervangen door hardwerkende vrijwilligers.
Als je nog niet gepensioneerd bent doe je dit veelal naast je betaalde baan (met of zonder gezin) of een studie. En of dat nog niet genoeg is wordt er vaak ook beroep op je gedaan om mantelzorg te verlenen. Is het dan echt zo gek dat je al die ballen niet in de lucht kunt houden? Dat je immuunsysteem verzwakt en dat je op een gegeven moment ziek wordt?
Verbinding herstellen
Zoals ik al eerder schreef in mijn blog “Over generaties heen denken” zijn we wereldwijd op een kantelpunt gekomen. Het is tijd om met elkaar te beseffen dat het anders moet en ook kan.
Op dit moment heerst er veel angst. Er onstaat een tweedeling in onze samenleving. Waar de een vindt dat de dood bij het leven hoort en dat we ook aan de werkgelegenheid en de economie moeten denken, vindt de ander dat alles moet wijken om te overleven en dat we ons aan alle maatregelen moeten houden. Deze tweedeling maakt onze samenleving nog zwakker dan die al is.
We raken steeds meer van elkaar verwijderd. We verliezen de verbinding. Met elkaar, maar ook met onszelf. De beste manier om deze verbinding te herstellen is naar binnen te keren. Terug te keren naar onze natuurlijke staat van zijn, waardoor er ook weer ruimte ontstaat voor de ander.
Het oplossen van de huidige crisis en het veiligstellen van een goede toekomst voor de komende generaties zijn vooral een kwestie van mindset. Het anders willen gaan doen. De aarde heeft genoeg voor iedereen, alleen niet genoeg voor hebzucht.
Laten we onze tijd niet meer verdoen met naar elkaar wijzen, maar de mouwen opstropen en samen de schouders eronder zetten. Geen verdeling zaaien, maar de puinhopen die we met zijn allen hebben gecreëerd opruimen. Tot op de fundering alles slopen wat niet goed functioneert en dan opnieuw bouwen. Zodat we de nieuwe generatie(s) nog recht in de ogen kunnen kijken.
Zelfhelend vermogen
Yoga is gebaseerd op het in harmonie brengen van geest, lichaam en ziel. Het wordt gedaan zonder onderscheid op basis van sekse, klasse of religie. Het is dan ook vast niet voor niets de afgelopen decenia wereldwijd zo populair geworden.
Yoga is voor en van iedereen. Jong of oud, een maatje meer of minder, in je eentje of in een groep, lenig of niet, met of zonder beperking. Het is een eeuwenoude manier van bewegen met aandacht voor adem en ontspanning. Yoga is thuiskomen bij jezelf.
Corona is een afspiegeling van onze eigen binnenwereld. Corona maakt veel zichtbaar. In mijzelf, in onszelf, in onze samenleving en in de hele wereld. In wat eigenlijk allemaal niet klopt. Het maakt zichtbaar hoe onze onderlinge verbindingen eigenlijk niet goed functioneren. We zijn onszelf kwijtgeraakt. Toch hebben we allemaal een innerlijke kracht. We kunnen allemaal het zelfhelend vermogen aanspreken, zoals de mensheid dat al eeuwen doet. We moeten de oorzaken van de problemen aanpakken, anders blijf het maar lapwerk en is yoga ook alleen maar een manier om het vol te houden. Het is dan net zo goed een vorm van symptoombestrijding.
Laten we accepteren dat het leven af en toe pijnlijk is. Dat het soms oneerlijk voelt. Maar ook dat we een keuze hebben in hoe we hiermee omgaan. Ik hoorde laatst iemand zeggen: “Angst voorkomt niet dat je sterft, angst voorkomt dat je leeft!”
Om te leven blijkt zingeving enorm belangrijk. Zingeving begint bij jezelf en daarna kun je het pas geven aan anderen. Anders wordt je enorm afhankelijk van een ander: je partner, baan, leider, overheid. Voor verbinding geldt hetzelfde: verbind vanuit jezelf met een ander en het grotere geheel. Met iets groters buiten jezelf. Zo bouwen we samen aan een groene, gezonde wereld voor iedereen. Doe ook mee!
Verbind je met het bomenproject Miti ya Matumaini: bomen van hoop
We zijn met elkaar verbonden. Een ecosysteem. Door het planten van bomen heel ver weg verbeteren we ook onze eigen wereld dichtbij. Elke boom draagt bij aan een groene, gezonde wereld.
Momenteel werk ik vanuit Nederland mee aan het bomenplantproject Miti ya Matumaini, oftwel Trees of hope, “bomen van hoop”. Voor het project hebben we een bedrag van €2000 nodig. De teller klimt verder op en staat nu €1443. Een geweldig mooi bedrag, alleen nog net niet genoeg.
We zijn op driekwart van de inzamelingsactie voor Miti Ya Matumaini
Miti Ya Matumaini betekent Trees of Hope en is een bomenproject in Bondo (Kenia). De organisatie richt zich voornamelijk op het verbeteren van het levensonderhoud door het planten van bomen en de productie van gewassen via agriforestry. Hiermee hopen we de plaatselijke gemeenschap van voedsel en inkomen te kunnen voorzien.
In samenwerking met Ebenezer Usire Academy zorgen we ervoor dat kennis en knowhow wordt verspreid onder de leerlingen van de Ebenezer Usire Academy. Door deze samenwerking willen we ervoor zorgen dat dit project bestendig is voor meerdere generaties. Jong geleerd is oud gedaan, is ons motto.
Rhodo Amolo is de plaatselijke projectleider. We hebben €2000,- nodig voor de omheining van de grond. Elk bedrag, groot of klein, is welkom om dit geweldige project te ondersteunen.
Juist nu met de gevolgen van de #Covid zitten miljoenen mensen zonder inkomen (zonder uitkering) en is het verbouwen van voedsel, tussen de bomen, een welkome aanvulling op het dagelijkse eten.
Ja, ik doneerDeel dit artikel:
